Επικήδειος Λόγος Γενικού Εφόρου για Αποχαιρετισμό της Δώρας Μακαρίου
Αγαπητή μας Δώρα, Ράκσα μας, είναι με βαρύτατη τιμή και δέος που ανέλαβα την ευθύνη να σε αποχαιρετήσω εκ μέρους όλων αυτών των γενεών των Προσκόπων, παλαιότερων αλλά και νεότερων, που μοιράστηκες μαζί μας το Προσκοπικό παιχνίδι.
Ξεκίνησες από το Φάληρο στον όμορφο Πειραιά, αφού βίωσες στα παιδικά σου χρόνια τις εμπειρίες από τις κακουχίες της Γερμανικής κατοχής, αρχίζοντας ως οδηγός στο Σώμα Ελληνίδων Οδηγών. Σε αυτό αποδίδεις την γνωριμία σου με τον άντρα σου τον Χαράλαμπο Μακαρίου, τον Μπάμπη σου, που σε γνώρισε και συνδέθηκε μαζί σου γιατί, όπως εσύ εκμυστηρεύθηκες, σε είδε να επιστρέφεις από μια κατασκήνωση με ένα σακίδιο στην πλάτη. Ο λόγος ήταν απλός: Ήταν και αυτός φυσιολάτρης, του άρεσαν οι εκδρομές, οι κατασκηνώσεις και η ζωή στην φύση.
Ερχόμενη στην Κύπρο σε καιρούς δύσκολους, την εποχή του αγώνα της ΕΟΚΑ, παρά τις δυσκολίες προσαρμόστηκες στην νέα σου πατρίδα αρχίζοντας από τον Πεδουλά όπου πρωτοδιορίστηκε ο σύζυγός σου ως καθηγητής. Σύντομα βρέθηκες στην Λευκωσία όπου μετά από 2 ακροάσεις και μία συνέντευξη άρχισες να εργάζεσαι στο ΡΙΚ ως εκφωνήτρια. Εκεί τυχαία έμαθε ο παραγωγός Μίκης Νικήτας, ο οποίος ήταν Βοηθός Επαρχιακός Έφορος Προσκόπων Κύκκου την προϊστορία σου στο Σώμα Ελληνίδων Οδηγώ,ν και σου πρότεινε να αναλάβεις την Αγέλη Λυκοπούλων του 75ου Συστήματος Αγίου Δομετίου. Έτσι άρχισε η σχέση σου με το Σώμα Προσκόπων Κύπρου που το λάτρεψες μέχρι την τελευταία σου πνοή.
Δεν άργησε η τότε ηγεσία του Σώματος να αναγνωρίσει τις ικανότητές σου, αναθέτοντάς σου τα καθήκοντα του Εφόρου Κλάδου Λυκοπούλων της Επαρχιακής Εφορείας Λευκωσίας. Σύντομα, με την εργατικότητα και την αγάπη που είχες για τον Λυκοπουλισμό ανέλαβες την Εφορεία Κλάδου Λυκοπούλων της Γενικής Εφορείας. Ετοίμασες το βιβλίο των Λυκοπούλων “Εξερευνώντας τα Μονοπάτια” , το πρώτο Εγκόλπιο Λυκοπούλων που κυκλοφόρησε στην Κύπρο, αλλά και άλλα βοηθήματα για τους Βαθμοφόρους των Λυκοπούλων, που χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα.
Μετά από την πολύχρονη και πολύτιμη προσφορά σου στον Κλάδο Λυκοπούλων, ανέβηκες ένα σκαλοπάτι ψηλότερα, και ανέλαβες την Εφορεία Εκπαιδεύσεως ως η πρώτη και μοναδική μέχρι σήμερα γυναίκα Έφορος Εκπαιδεύσεως. Γενεές Βαθμοφόρων πέρασαν από τις σχολές σου. Πάντοτε οργανωμένη, μελετημένη και πάνω απ΄όλα Πρόσκοπος, δεν άφηνες κανένα παραπονεμένο, αντίθετα αποσπούσες τον σεβασμό και τον θαυμασμό όλων.
Το Σώμα Προσκόπων Κύπρου αναγνωρίζοντας τις πολύτιμες υπηρεσίες σου στον Προσκοπισμό σου απένειμε σειρά από Τιμητικές Διακρίσεις με αποκορύφωμα την ανώτατη Τιμητική Διάκριση το Μετάλιο του Χρυσού Αγρινού.
Πριν από λίγο καιρό σε μήνυμα σου έγραψες:
«Ο ενθουσιασμός και το κέφι μου για προσφορά στο Σώμα Προσκόπων Κύπρου δεν σταμάτησε ποτέ. Ακόμα και τώρα εργάζομαι γι αυτό. Δεν έχω βέβαια Ομάδα παιδιών, αλλά απασχολούμαι με τις Εκπαιδεύσεις, ιδιαίτερα όσες χρειάζονται εκσυγχρονισμό και ανανέωση.
Και εδώ ο Προσκοπισμός με βοηθά να ξεπεράσω την μοναξιά μου, μιας και έμεινα χήρα εδώ και 10 χρόνια και τα παιδιά μου έχουν τις δικές τους οικογένειες. Οφείλω πολλά σ’ αυτόν και για μένα είναι ένα Θείο Δώρο, που δεν θα σταματήσω να ασχολούμαι, όσο είμαι ζωντανή».
Θυμάμαι τα λόγια σου σαν να είναι σήμερα όταν είχα την εξαιρετική τιμή να συνεργαστώ μαζί σου όταν ανέλαβα την Εφορεία Εκπαιδεύσεων. Λόγια με νόημα που απλά εξέφραζαν τον δυναμισμό και την θέληση του χαρακτήρα σου:
«Δεν μου δίνεις πολλή δουλειά», μου έλεγες, «και αναγκάζομαι να πλέκω. Και ξέρεις το πλέξιμο δεν μου αρέσει».
Ράκσα μας, τι να πρωτοθυμηθούμε;
Τους αστερισμούς του Περσέα και της Κασιόπειας που μικρά τότε Λυκόπουλα και Πρόσκοποι κρεμόμασταν από το στόμα σου να ακούσουμε, με την μοναδική διήγησή σου, τον κάθε μύθο που τους συνοδεύει, αγναντεύοντας τον ξάστερο ουρανό της Μόρφου και της Κερύνειας από το Διόριος;
Τις όμορφες στιγμές στις σχολές εκπαίδευσης και τους ρόλους που μας μάθαινες να παίζουμε γύρω από την Προσκοπική φωτιά στο Εκπαιδευτικό μας Κέντρο στον Κόρνο;
Την αγάπη σου για τον Λυκοπουλισμό και τις ατέλειωτες συναντήσεις μας για να εκσυγχρονίσουμε τα θεματολόγια των Σχολών Εκπαίδευσης βαθμοφόρων;
Ποτέ δεν παραπονέθηκες για την δουλεία. Παραπονέθηκες μόνο όταν αυτή ήταν λίγη.
Όλοι οι Πρόσκοποι σε αγαπήσαμε και σε λατρέψαμε. Γιατί και εσύ μας αγάπησες και μας λάτρεψες. Γιατί ήσουν, είσαι και θα παραμείνεις στις καρδιές μας πάντα Πρόσκοπος.
Καλό ταξίδι Ράκσα μας, καλό Παράδεισο.
Μάριος Χρίστου
Γενικός Έφορος
7 Νοεμβρίου 2015