Αποχαιρετούμε σήμερα ένα από τα πιο εκλεκτά μέλη του Σώματος Προσκόπων Κύπρου, ένα από τους ανθρώπους που έχουν συμβάλει τα μέγιστα για να εδραιωθεί η Κίνηση στον τόπο μας.
Αγαπητέ Γενικέ μας,
Ορφάνεψες από μικρός, όμως με τη δυναμικότητα του χαρακτήρα σου και την εργατικότητά σου, αποφοίτησες από τη Σχολή Σαμουήλ και στη συνέχεια ασχολήθηκες με τη τυπογραφεία. Με την ευστροφία σου αλλά και τον πολυδιάστατο χαρακτήρα σου, σε συνδυασμό με την αποτελεσματικότητα και το δυναμισμό που σε διέκρινε σε κάθε σου ενασχόληση, μέσα σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα αναδείχθηκες επαγγελματικά, αναλαμβάνοντας τα ηνία της διοίκησης ενός από τα μεγαλύτερα τυπογραφεία της εποχής, των τυπογραφείων Ζαβαλλή.
Στη συνέχεια μαζί με το γιο σου το Μάριο δημιουργήσετε μια νέα τυπογραφική εταιρεία, την Imprinta, που συνεχίζει μέχρι και σήμερα να εργάζεται στο τομέα της τυπογραφίας. Δίπλα σου είχες πάντοτε τη σύζυγό σου την αγαπητή μας κυρία Ευρούλα, γιατί πάντα όπως συνηθίζουμε να λέμε, δίπλα από κάθε επιτυχημένο άνδρα υπάρχει και μια δυναμική γυναίκα. Και εσείς έχετε μαζί ως τέλειο ταιριαστό ζευγάρι επιβεβαιώσει τον κανόνα. Τα τρία σου παιδιά, οι δικοί μου προσωπικοί και αδελφικοί φίλοι, ο Μάριος, ο Λέας και ο Χρίστης, δεν μπορούσαν και δεν μπορούν παρά να είναι πάντοτε περήφανοι για σένα. Το ίδιο και οι νύφες σου, η Χρυστάλλα, η Μαρίνα και η Ξένια αλλά και τα εγγόνια σου, ο Γιώργος, ο Λούκας, η Χάρις, η Ευρυδίκη και ο Ανδρέας, έχουν σήμερα μια ύστατη υπέρτατη κληρονομιά που τους αφήνεις, ένα όνομα που ενέπνεε και εμπνέει σεβασμό ίσως και δέος σε πολλούς που σε γνώρισαν. Το σύζυγο, τον πατέρα τον παππού τον Κόκο Χριστοδούλου.
Σήμερα, μου πέφτει η τεράστια ευθύνη να σε αποχαιρετήσω εκ μέρους του Σώματος Προσκόπων Κύπρου και όλων των Προσκόπων, παλιών και νέων, αυτών που είχαν την ιδιαίτερη τιμή και το προνόμιο να σε γνωρίσουν προσωπικά, αλλά και όσων σε γνώρισαν σαν ένα παλιό προσκοπικό θρύλο. Ακόμα και πολύ πρόσφατα πριν από λίγες μόνο μέρες, όταν βρεθήκαμε στην κατασκήνωση των Πλατανιών για να συζητήσουμε για τις ανακαινίσεις του χώρου, δεν έλειπε η συνεχής αναφορά στο όνομά σου. Αυτό το έκαμε ο Κόκος Χριστοδούλου, ή απλά ο Κόκος όπως σε αποκαλούσαν και σε αποκαλούν ακόμα, όσοι σε γνώρισαν και δούλεψαν μαζί σου, γιατί πάντα ήσουν απλός και προσιτός σε όλους.
Δυστυχώς δεν είχες την τύχη να απολαύσεις το Προσκοπικό παιχνίδι στα παιδικά και εφηβικά σου χρόνια. Εντάχθηκες στη Κίνηση πολύ αργότερα το 1973 με την επαναλειτουργία του 91ου Συστήματος Προσκόπων Αγίου Ανδρέα που ανάστειλε τη λειτουργία του λόγω της τουρκανταρσίας, το 1963. Αυτό όμως δεν σε εμπόδισε από του να προσφέρεις στη Κίνηση πάρα πολλά, τόσα, που μόνο ελάχιστοι πιθανόν να έχουν καταφέρει μέχρι σήμερα. Με δική σου πρωτοβουλία και δικές σου ενέργειες το 91ο απόκτησε στέγη στο Δημοτικό Σχολείο του Αγίου Ανδρέα και έκτοτε, με τη σημαντικότατη στήριξη της οικογένειας Χριστοδούλου, έχει εξελιχθεί σε ένα από τα μεγαλύτερα Συστήματα της Κύπρου. Σύντομα, οι ικανότητές σου αναγνωρίστηκαν από την Επαρχιακή Εφορεία Λευκωσίας στην οποία υπηρέτησες αρχικά ως Έφορος Δημοσίων Σχέσεων και μετά ως Βοηθός Επαρχιακός Έφορος. Αμέσως μετά, ανέλαβες καθήκοντα Εφόρου Δημοσίων Σχέσεων στη Γενική Εφορεία και Βοηθού Γενικού Εφόρου, αναλαμβάνοντας τελικά, το 1979, τα καθήκοντα του Γενικού Εφόρου του Σώματος, θέση από την οποία υπηρέτησες τον Προσκοπισμό της Κύπρου μέχρι το 1991.
Κατά τη διάρκεια της θητείας σου διπλασιάστηκε η έκταση του κατασκηνωτικού κέντρου «Πλατάνια» και δημιουργήθηκαν σε αυτόν οι πρώτες και σημαντικές μέχρι σήμερα εγκαταστάσεις. Με ατελείωτες εθελοντικές ώρες εργασίας που πρόσφερες μαζί με τον μακαριστό τότε Έφορο Εκπαιδεύσεων Κώστα Κωνσταντίνου έχετε θεμελιώσει το Εκπαιδευτικό μας Κέντρο στον Κόρνο. Αναπτύχθηκε το κατασκηνωτικό κέντρο στο «Μαρί», που στη συνέχεια παραχωρήθηκε στην Εθνική Φρουρά για τη δημιουργία Ναυτικής Βάσης. Την ίδια περίοδο με δικές σου ενέργειες και πρωτοβουλίες, το Σώμα απέκτησε και το Προσκοπικό Καταφύγιο Τροόδους. Με τη βοήθεια και την εμπειρία σου στο επαγγελματικό σου περιβάλλον εκδόθηκαν τα πρώτα Κυπριακά Εγκόλπια Λυκοπούλων και Προσκόπων καθώς επίσης και το βοήθημα Βαθμοφόρων Λυκοπούλων. Το 1991 πριν από 26 τόσα χρόνια, πάλι με τη δική σου φροντίδα εκδόθηκε το πρώτο βιβλίο για θέματα περιβάλλοντος στην Κύπρο, ένα βιβλίο που ακόμα και σήμερα το περιεχόμενό του παραμένει επίκαιρο και χρήσιμο.
Αποχωρώντας από τη θέση του Γενικού Εφόρου συνέχισες τη προσφορά σου από το Διοικητικό Συμβούλιο του Σώματος ως αντιπρόεδρος, φροντίζοντας πάντοτε να βρίσκεσαι κοντά στο βαθμοφόρο ως δεύτερος πατέρας, με συμβουλές και νουθεσίες αλλά και με ουσιαστική βοήθεια σε όποιο τη χρειαζόταν.
Το Σώμα Προσκόπων Κύπρου, αναγνωρίζοντας τις πολύτιμες υπηρεσίες σου προς τον Προσκοπισμό της Κύπρου, σου απένειμε πολλές Τιμητικές Διακρίσεις ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζει η Ανώτατη Τιμητική Διάκριση, το παράσημο του Χρυσού Αγρινού. Σε αναγνώριση της προσφοράς σου στον Προσκοπισμό το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων σου απένειμε επίσης την Ανώτατη Τιμητική του Διάκριση το Μετάλλιο του Αργυρού Φοίνικα.
Προσπάθησα να βρω μερικές λέξεις κατάλληλες που να αντιπροσωπεύουν το χαρακτήρα σου για να σε κατευοδώσω εκ μέρους όλων μας στο τελευταίο σου αιώνιο ταξίδι. Κάθε λέξη που χαρακτηρίζει το καλό και το αγαθό, το υπηρετείν την πατρίδα, την κοινωνία και τον συνάνθρωπο, την ειλικρίνεια και την εντιμότητα πραγματικά ταίριαζε σε σένα. Γι’ αυτό και σήμερα, όλοι μας, όποιες διαφωνίες και αν έχουμε μεταξύ μας, συμφωνούμε σε τούτο: Αποχαιρετούμε ένα ΑΝΘΡΩΠΟ με τη λέξη γραμμένη με κεφαλαία. Ένα άνθρωπο που ποτέ δεν είπε όχι σε όποιο του ζήτησε βοήθεια αλλά που πάντοτε προσπαθούσε με κάθε τρόπο να δημιουργήσει και να βοηθήσει. Σήμερα άφησε τη ζωή ένας άνθρωπος που ήταν συνώνυμος με την ενέργεια και τη ζωή.
Καλό σου ταξίδι, καλό παράδεισο και ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα σε σκεπάσει.
Μάριος Χρίστου
Γενικός Έφορος